Konak kneginje Ljubice
Konak kneginje Ljubice u Beogradu je izgrađen između 1829. i 1831. po nalogu kneza Miloša Obrenovića, prema planu Hadži Nikole Živkovića, zvaničnog kneževog graditelja, pod čijim nadzorom je izgrađen i Milošev konak na Topčideru.
Kneginja Ljubica i mladi kneževi Milan i Mihajlo su stanovali u dvoru samo 10 godina. Posle smene dinastija i dolaska na vlast Aleksandra Karađorđevića 1842. godine, u konak je nakratko useljen Licej. Od 1845. godine tu je bila smeštena Prva beogradska gimnazija, a posle 1863. sedište Apelacionog i Kasacionog suda. Godine 1912. konak je postao Zavod za vaspitanje gluvoneme dece, Umetnički muzej 1929. godine, a posle toga Crkveni muzej. Posle Drugog svetskog rata, sve do 1971. bio je sedište Zavoda za zaštitu spomenika kulture. Nakon dugotrajnog renoviranja, 1980. godine, konak je konačno otvoren kao muzej memorijalnog tipa.
Konak je građen s primesama baroka koje su uklopljene u tradicionalnu orijentalnu tradiciju.