Jezero Ćelije

Jezero Ćelije kod Kruševca je nastalo pregrađivanjem reke Rasine, koja silazi sa Kopaonika. Dobilo je ime po istomenom selu kod kog je izgrađena brana. Dužina jezera iznosi 12 km, a najveća dubina  45 m. Koristi se uglavnom za vodosnabdevanje Kruševca i navodnjavanje zemljišta. Veliki deo jezera se pruža duž puta od Kruševca prema Brusu.

Turistička infrastruktura gotova da i ne postoji, nema čak ni uređenog pristupa jezeru tako da ga  posećuju uglavnom samo sportski ribolovci. Jezero je bogato ribom: ima deverike, belice, šarana, somova.

Kruševac

Nekada srednjevekovna srpska prestonica nalazi se u središnjem delu Srbije, nedaleko od ušća reke Rasine u Zapadnu Moravu. Po jednoj legendi, ime grada dolazi od kamena krušac vađenog iz Morave radi izgradnje srednjovekovnog grada. Po drugoj, ime potiče od krušaka koje su obilno rađale na ovim prostorima.

Kao prestoni grad kneza Lazara podignut je u periodu između 1371. i 1377. godine. U samom gradu se n alazi arheološki park- ostaci srednjevekovnog Lazarevog grada . Nije potpuno poznato da li je knez Lazar podigao utvrđenje ili je samo ojačao i proširio neko postojeće. U svakom slučaju dogodilo se to u godinama posle maričke bitke(1371. god)  kada zbog sve izvesnije opasnosti od Turaka, knez Lazar počinje da ojačava pogranične tvrđave(Niš, Pirot, Novo Brdo...).  Ubrzo su iz Dubrovnika dovedeni majstori koji su znali da liju topove i u kruševačkoj livnici su izliveni prvi srpski topovi. Deo kompleksa čini i knežev dvor u kom je po predanju održana čuvena "Kneževa večera" uoči kosovske bitke. Iz istog dvora je dve godine kasnije kneginja Milica ispratila ćerku Oliveru sultanu Bajazitu u harem, kao znak priznanja vazalnog odnosa. Lazarev sin Stefan nastavlja da upravlja Srbijom iz Kruševca do 1405. godine kada seli prestonicu u Beograd. Turci ga definitivno osvajaju 1454. godine i zbog šarenog materijala od kog je građen daju mu ime  Aladža Hisar( Šareni Grad). Oslobođen je 1833. pod knezom Milošem. Godine 1839. osniva se sapundžijska radionica Gliše Jovanovića koja će kasnije izrasti u čuvenu "Merimu".

Od starog grada Kruševca, danas je ostalo vrlo malo. Najočuvanija je crkva Lazarica i glavna kula visoka 18 metara. Unutar kompleksa se nalazi i spomenik knezu Lazaru, kao i Narodni muzej. Simbol grada Kruševca predstavlja spomenik kosovskim junacima, podignut početkom prošlog veka. Nalazi se na Trgu kosovskih junaka.

Na mestu nekadašnjeg zatvora i okupacionog logora iz Drugog svetskog rata, gde je streljano nekoliko stotina građana,  sagrađen je po ideji Dobrice Ćosića spomen park "Slobodište". Ovde se svake godine organizuju Vidovdanske svečanosti u okviru kojih se održavaju pozorišne predstave, koncerti, likovne kolonije, sportska takmičenja...

Okolina Kruševca bogata je srednjevekovnim manastirima, koji predstavljaju jedinstvenu turističku ponudu: Manastir Naupara, Manastir Veluće, Manastir sv. Roman, Crkva pokrova sv. Bogorodice u Đunisu. Ktitor manatira Naupara po narodnom predanju je knez Lazar. Pripada moravskoj školi, a čuven je po rozetama. Udaljen je 12 km od Kruševca.

Šumama  i vodama bogat Jastrebac je najviša planina u blizini Kruševca. Na njemu postoji nekoliko hotela i veštačko jezero. Najviši vrh leži na 1491 m. Na njegovim čistim vazduhom bogatim padinama, na 540. m nadmorske visine, smeštena je Ribarska Banja. koja je danas poznato lečilište i rehabilitacioni centar za ortopedska, koštano zglobna i degenerativna oboljenja. Udaljena je 34 km od Kruševca.

Čarapani

Predanja o nastanku nadimka Kruševljana – "Čarapani" vezuje se za istorijski događaj koji se zbio 25. januara (po starom kalendaru) 1806. godine. U završnim borbama za oslobođenje Kruševca u Prvom srpskom ustanku, jedna četa predvođena Mladenom Milovanovićem uspela je da, savladavši prethodno otpor Turaka u zemljanim šančevima, prodre u sam grad u toku noći „u čarapama“ nečujno i da savlada tursku posadu u samom utvrđenju.

Kontakt
Turistička organizacija Kruševca 037-445-180

Manastir Ljubostinja

Zadužbina kneginje Milice i jedan od najlepših primeraka moravske škole, Manastir Ljubostinja, nalazi se nekoliko kilometara od Trstenika. Podignut je krajem XIV i početkom XV veka. U njemu se kneginja Milica zamonašila, dobila ime Evgenija, presto prepustila sinu Stefanu i u manastiru prikupila udovice srpske vlastele izginule u boju na Kosovu 1389. godine. Kneginja Milica je umrla ovde i tu sahranjena.

U jednom periodu XVII veka u manastiru umiru aktivnosti, ali vec u XVIII veku postaje vrlo aktivan, naročito u vreme Kočine krajine kada pruža pomoć ustanicima zbog čega ga Turci pale 1788. godine. Početkom prošlog veka zbog nestručne popravke dosta je je izgubio od ranije arhitekture.

Haj, Bože mili a Bože jedini
Šta se ono čuje iz daljine?
Da'l to zvuče sablje Agarjanske,
Il' jauče sirotinja raja:
Niti zveče sablje Agarjanske
Nit jauče sirotinja raja
No to čekić o kamen udara
Teški čekić Rada neimara
I njegovih trista kamenara.
Čekić tuče, čarne gore huče
Čekić bije, zverinje se krije.

Kad je Rade pos'o počinjao
Sabrao je pet stotin' majstora
Pa ovako njima govorio:
,,Braćo moja i družino draga
Pozvala me carica Milica,
Najslavnija srpska udovica
Da joj zidam crkvu Ljubostinju
Njenoj duši vječnu zadužbinu
Ka što zidah slavnome Lazaru
Zadužbinu crkvu Ravanicu
Da se i njoj poje liturđija
Ovog sveta kano i onoga.”

Iz pesme ,,Zidanje Ljubostinje”

Pomoravlje

Pomoravlje je oblast u centralnoj Srbiji bogato raznim sadržajima: vodopadi Veliki Buk i Prskalo, pećine, kanjoni, akva park u Jagodini, tvrđava u Smederevu - poslednja prestonica srednjovekovne srpske države. 

U XIV veku, pred naletima Turaka, ekonomski i kulturni centar Srbije pomera se na sever u oblasti današnjeg Pomoravlja, gde neimari odvojeni od matice, stvaraju novi arhitektonski stil u kojima koriste tekovine srpsko-vizantijske škole, ali ih u isto vreme obogaćuju novim elementima. Tako nastaje Moravska arhitektonska škola čiji su najznačajniji predstavnici manastiri Ravanica, Manasijai Kalenić.

U vremena davna na prelepim obalama Velike Morave sagrađeno je sedam pravoslavnih manastira koje je danas moguće obići ploveći udobnim čamcima namoravskim talasim.

Ribarska Banja

Ribarska Banja je ušuškana na šumovitim obroncima Velikog Jasterpca, na 540 m nadmorske visine.

Ribarska Banja je jedna od najstarijih banja u ovom delu Balkana. Prema nekim istorijskim izvorima, Ribarsku Banju je za punoletsvo dobio Stefan Nemanja, a čest gost banje bila je i kneginja Milica. Prva hemijska analiza urađena je po oslobođenju od Turaka. Spada u šest prvih srpskih banja obnovljenih daleke 1833. godine za vreme knjaza Miloša. Zbog velikog broja poseta krunisanih glava iz dinastija Obenović i Karađorđević dobila je naziv kraljevska banja ( pored nje, još 7 srpskih banja imalo je čast da u njima borave kraljevske porodice pa se jednim imenom zovu "Kraljevske banje Srbije") .

Gostima su na raspolaganju otvoreni bazen, sportski tereni za mali fudbal i košarku, staze za brdski biciklizam, etno vodenica, turistički vozić, kao i staze za šetnju kroz šumu, daleko od bilo kakvih industrijskih zagađivača. Velika atrakcija za ljubitelje prirode je sportska manifestacija „Splavarenje Južnom Moravom“. Poseban oblik noćnog provoda je noćno kupanje na otvorenom bazenu. Od kulturno – istorijskih spomenika moguća je poseta manastiru Sv. Roman, manastir Pokrov, kao i Mojsinjske svetinje.

Indikacije: reumatska i neurološka oboljenja, posledice koštano – zglobnih povreda kao i preloma kostiju, deformiteti na kostima i zglobovima, zapaljenski oblici artritisa u mirnoj fazi kao i degenerativni oblici artritisa, hemiplegije i hemipareze, parapareze i paraplegije, dečja cerebralna paraliza, oboljenja perifernog nervnog sistema.